ඇයත් මවකි

තුරගෙකු මිනිසෙකු යලි පරදද්  දී..

අහර පතා ඈ දෙවියන් යැද් දී..

කදුලු , රුහිරු සිලි හඬට වැහෙද් දී...

තරු අහස යටදි ඈ නම් ලැබ ගත්තී..

හැඬිලි , දෙඩිලි , වැලපිලි වැඩි වෙද්දී

පින පවට පෙරලි තව තව ගල් වදී..

දෙව් විමන් තුරග පිට ලා ගිනි වදී..

දරු දුකට යහන මැද ඈ තනි වුනි..

පෙරලි පෙරලි ඈ උහුලනා දුක්

ගසන හෙන වලට වැඩී...

ඇවිලි ඇවිලි හිත කිපෙන කිපෙන ගත් පහස ඈට බර වැඩී..

පාග පාග දුක වාව වාව හිද ,

පුරන ගින්න දරු පෙමින්..

දකින දකින දන වසන වසන දොර,

මැදි සිතින්ම ඈ අද දකී...