යන තැන රැකවල් දී
සෙවනැල්ල සේ රැදී
නිරතුරුව සිටින නුඹ
මිතුරු කැළ සමග මා
කල්ළි වූ විට
අවවාද දී පෙමින්
සීමා මායිම් දමන විට
විටක සිතුනා වදයක්ද
නුඹ මට
දුක සැපට ලගින් හිද
වරදෙදී අත් නොහැර
කිසිදු සිත් රිදීම් නැති
වදනකින් පවා සැනසුම්
දෙමින් ඔබ
කලණ මිතුරියක වූ සැටි
වැටහුනේ පමා වී සිතට
සොදුරු පෙම ඒ මිතුරුකම..😍❤️
ReplyDelete😍🌚
ReplyDelete