අඳුරු සිත්තම්

පාටක් මොකටද නේක වර්ණයෙන්

කදුළු වලින් ගෑ පාට තියනකොට..

ඇන්ද සිතුවම් ගොඩක්ම එහෙමයි..

සමනල් පාටක් තිබුනෙම නෑ එහි..

අඳුරුයි ගුප්තයි මේවත් සිතුවම්ද?

කවුරු  ඇහුවත් කියාපන් ඉතින්..

ජීවිතේ ලස්සනම සිත්තම්

වර්ණකලේ අපි කඳුළු වලින් වග.... 

ගුරු වලප කාව්‍ය විචාරය

මතක කදුළු

හදේ දැවටෙන ඔබේ මතකය

හීන් රිදුමකි තවම නැති වූ

තවම හැමවිට මතක් වන විට

මතකයේ කදුලකට මුල පිරූ

ඔබත් සමගින් ගෙවූ කාලය

නොදැනීම මෙන් ඉක්ම ගොස් ඇත

දැනෙයි එනමුදු අදත් පෙර මෙන්

වෙන්ව ගිය ඔබෙ හාදුවේ රස

එක්ව ගිය මග තනිව යන සද

දැනෙයි ඔබ මා ලග සිටින බව

හැරී බැලූ විට පැමිණි මග දෙස

හැගෙයි එය මගෙ හිතළුවක් බව

නිදි නොමැති හුදකලා මැදියම

විවර කල විට කවුලුවේ තිර

සුළග හා මුසු වී දැනෙයි මට

ඔබේ සුසුමක තිබුණු උණුසුම

හදේ ඉපදෙන සිහිනයක් බදු

ඔබේ මතකය

දෙනෙත් අග කදුලකට මුසු කොට

නොපිහදා ඉමි ගලා යන්නට

ඇයත් මවකි

තුරගෙකු මිනිසෙකු යලි පරදද්  දී..

අහර පතා ඈ දෙවියන් යැද් දී..

කදුලු , රුහිරු සිලි හඬට වැහෙද් දී...

තරු අහස යටදි ඈ නම් ලැබ ගත්තී..

හැඬිලි , දෙඩිලි , වැලපිලි වැඩි වෙද්දී

පින පවට පෙරලි තව තව ගල් වදී..

දෙව් විමන් තුරග පිට ලා ගිනි වදී..

දරු දුකට යහන මැද ඈ තනි වුනි..

පෙරලි පෙරලි ඈ උහුලනා දුක්

ගසන හෙන වලට වැඩී...

ඇවිලි ඇවිලි හිත කිපෙන කිපෙන ගත් පහස ඈට බර වැඩී..

පාග පාග දුක වාව වාව හිද ,

පුරන ගින්න දරු පෙමින්..

දකින දකින දන වසන වසන දොර,

මැදි සිතින්ම ඈ අද දකී...

දුගී පැල

අඩුපාඩුකම් සිත පුරා

සතුට උතුරා ගලා

දිවියම අහුරා ගෙනා

දිළිදුකම සිත් වේදනා

රස සවුලු දිව නැති බවත්

වැරහැලි ගත දැත දැවටුනත්

යාන වාහන වීදුරු ගෙවල්

දිළිදු ලොව නැති බවත්

සිතට දැනි දැනි විදින

කටොර දිවිය ඉවසා දරා

තුන් වේල කුස පුරවන්න

අප්පච්චි උසුලන ගින්න

දකින විට නෙත් දෙකට

දුගී පැලත් මහ මන්දිරයක්!

දුක

පතිනි දෙවොලට මලින් පුද 

සුව පැනින් නහවන්නී..

නැතත් අතමිට කිරෙන් පිසු පිඬු 

පිනෙන්  පුද දුන්නී..

සුවඳ විළිකුන් ඵලින් පිරි

 සා කූඩ දන් දුන්නී..

ඕං ඇවිදින් දෙවොල දොරටුව 

සිඹී ඒ ඇත්තී..

"සමාවන් කපුතුමනි මගෙ දරු රෝග වී ඇත්තේ ..

මහිමි එක්තැන් වීය මහ අපලයකි එහෙම ඵල දුන්නේ

ගරා වැටී , එල්ලීය වහලය දිරා ගොස් ඇත්තේ..

වෙලා සරණක් කියන් මෑණිට පිහිට එය වන්නේ.."

අදුර ලා වැහි අන්දකාරෙන් 

පලාතම පිරුනා..

මොනරකොල නැති ඈට පින බර 

දෙවොල් දොර වැසුනා..

කදුලු වියලුනු නෙතු පරය වා

 සුසුම් වැල් හෙලුනා..

දෙවොල තුල වැඩ හුන් පතිනි පිලිමෙත් කදුලු බිදු  හෙලුනා..!

මිතුරිය සේ

යන තැන රැකවල් දී

සෙවනැල්ල සේ රැදී

නිරතුරුව සිටින නුඹ

මිතුරු කැළ සමග මා

කල්ළි වූ විට

අවවාද දී පෙමින්

සීමා මායිම් දමන විට

විටක සිතුනා වදයක්ද

නුඹ මට

දුක සැපට ලගින් හිද

වරදෙදී අත් නොහැර

කිසිදු සිත් රිදීම් නැති

වදනකින් පවා සැනසුම්

දෙමින් ඔබ

කලණ මිතුරියක වූ සැටි

වැටහුනේ පමා වී සිතට